Jednym z najwybitniejszych polskich badaczy wszechczasów jest wybitny P. Lebiedziński, inżynier, chemik, twórca polskiej fotografii, kinematografii i przemysłu fotochemicznego. P. Lebiedziński jest również znany jako jeden z pierwszych odnoszących sukcesy przedsiębiorców, projektantów i najwybitniejszych wynalazców XIX wieku. Jak jedna osoba może być zaangażowana w tak wiele branż, mogą zapytać nasi czytelnicy? W naszym artykule na portalu warsaw-future.eu opowiemy biografię i najciekawsze fakty z życia i badań polskiego geniusza P. Lebiedzińskiego.
Informacje biograficzne
P. Lebiedziński urodził się w 1860 roku w miejscowości Sokółka, która obecnie znajduje się w województwie podlaskim. Po szkole przyszły wynalazca wstąpił do Instytutu Politechnicznego w Petersburgu, gdzie studiował chemię. Po ukończeniu studiów P. Lebiedziński przeniósł się do Warszawy, gdzie skupił się na działalności wynalazczej.
Fotografią wybitny badacz zainteresował się jeszcze w czasach studenckich. Samodzielnie fotografował i inicjował wystawy fotografików-amatorów. Życie młodego człowieka zmieniło się, gdy w 1896 roku poznał słynnego dr Edmunda Biernackiego. E. Biernacki po raz pierwszy w Polsce pokazał fotografie wykonane przy pomocy promieniowania rentgenowskiego. Jednocześnie doktor prowadził wykłady na ten temat w Warszawie, zachęcając młodzież do włączenia się w badania.
Przedsiębiorczość
W międzyczasie P. Lebiedziński rozpoczął działalność gospodarczą: początkowo był właścicielem zakładu fotograficznego w Warszawie. Po pewnym czasie otworzył kolejny sklep w mieście. P. Lebiedziński poświęcił wiele czasu na poszerzenie asortymentu swoich dwóch sklepów, oferował unikatowe produkty, które trudno było wówczas znaleźć w Polsce.
Dzięki takim działaniom P. Lebiedzińskiego w Polsce pojawili się pierwsi producenci aparatów kinematograficznych, części, części zamiennych i innych materiałów do nich.
W 1888 roku w Warszawie P. Lebiedziński rozpoczął pierwszą w Polsce produkcję specjalnego papieru fotograficznego. Co więcej, zajmował się produkcją materiałów światłoczułych, części zamiennych i aparatury fotograficznej. Firma P. Lebiedzińskiego szybko stała się znana w całej Europie i zyskała ogromną popularność oraz doskonałą reputację, ponieważ wytwarzała wysokiej jakości produkt, który następnie aktywnie eksportowano do Berlina, Paryża, Londynu i Wiednia.
W 1896 roku firma P. Lebiedzińskiego rozpoczęła produkcję unikatowych chicagowskich przyrządów fotograficznych o wymiarach 9×12 cm, a kilka lat później stereoskopów. Już w 1901 roku produkcja otrzymała złoty medal na wystawie fotografii artystycznej w Warszawie.
Firma P. Lebiedzińskiego działała do 1933 roku. Po śmierci inżyniera w 1934 roku została przekształcona w FOTON Sp. z o.o. Działała do 1940 roku, kiedy to została zlikwidowana przez Generalnego Gubernatora III Rzeszy. FOTON wznowił jednak działalność w Warszawie po końcu II wojny światowej jako zakład fotochemiczny.
Działalność publiczna P. Lebiedzińskiego
P. Lebiedziński jest znany również jako aktywna osoba publiczna. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii. W latach 1903-1914 P. Lebiedziński był członkiem Komisji Rewizyjnej w tej organizacji. Równolegle wynalazca zajmował się publikacją z zakresu technologii fotograficznej i fotochemii.
Co więcej, P. Lebiedziński był współredaktorem znanego wówczas pisma „Fotograf Warszawski”.
Najważniejsze wynalazki
P. Lebiedziński zawsze interesował się nauką i techniką. Jeszcze w czasie studiów zaczął ulepszać gramofon, projektować membrany dźwiękowe, płyty gramofonowe itp. Ponadto wybitny wynalazca studiował schematy łodzi pick-up i samolotów.
Fotografia i zdjęcia przyniosły P. Lebiedzińskiemu popularność i międzynarodowe uznanie. Uważa się go za pioniera polskiej kinematografii. Kiedy P. Lebiedziński zaczął rozwijać metody fotografii na żywo, doprowadziło to do narodzin kinematografii nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Technika wtedy polegała na wykonywaniu serii zdjęć i projekcji ich odbitek za pomocą negatywu. Dzięki temu możliwe było uzyskanie obrazu z płynnym ruchem.
W 1895 roku P. Lebiedziński wraz z Janem i Józefem Popławskimi skonstruowali urządzenie “kinematograf Lebiedzińskiego”. Urządzeniem była kamera rejestrująca 14 klatek na sekundę oraz urządzenie wyświetlające ruchomy obraz. Rejestracja, zapisywanie i odtwarzanie wyników odbywało się dzięki specjalnym płytom szklanym.
W tym samym roku urządzenie P. Lebiedzińskiego zaczęło być aktywnie wykorzystywane do kręcenia krótkich, komediowych, fabularyzowanych „filmów” z udziałem najsłynniejszych aktorów warszawskich teatrów.
2 lata później, w 1897 roku, P. Lebiedziński zbudował unikalną aparaturę, która służyła do rejestrowania odkształceń szyn na torach kolejowych, zachodzących podczas przejazdu pociągów. Była to kamera zamontowana na szynach. Automatycznie filmowała, gdy pociąg poruszał się po torach.
Na tym nie koniec wybitnych wynalazków P. Lebiedzińskiego: w 1919 roku wspólnie ze znanym polskim inżynierem zmontował cykloskop – aparat do projekcji filmów używany w szkołach.
Zainteresowania parapsychologią
P. Lebiedziński interesował się także parapsychologią. Badał zjawiska ektoplazmy i psychokinezy. Dlatego już w 1920 roku został dyrektorem naukowym, a później – członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Badań Psychicznych w Warszawie.
P. Lebiedziński brał czynny udział w różnych Międzynarodowych Kongresach Badań Psychicznych. W 1921 roku P. Lebiedziński otrzymał za swoje starania pierwszą nagrodę. W tym samym roku został wybrany honorowym członkiem Międzynarodowego Instytutu Metapsychicznego w Paryżu.
Jednym z najsłynniejszych dzieł P. Lebiedzińskiego jest raport „Ideoplastyka jako główna hipoteza w badaniach parapsychologicznych”, który wygłosił w 1923 roku w Paryżu. Sklasyfikował w nim zjawiska paranormalne. Jest to badanie absolutnie wyjątkowe jak na tamte czasy, ponieważ przed P. Lebiedzińskim niewielu naukowców badało podobne zjawiska. Badacz zauważył, że liczba zjawisk parapsychologicznych nie jest ograniczona i zależy jedynie od wyobraźni, inicjatywy środków masowego przekazu i informacji eksperymentatorów.
Projekty P. Lebiedzińskiego
W latach 1895-1926 P. Lebiedziński wynalazł unikalny kinematograf, kamerę i projektor, rozpoczął produkcję kamer filmowych, opracował urządzenie do fotochemicznej rejestracji odkształceń szyn, stworzył pierwsze w Polsce urządzenie stereoskopowe, opracował urządzenie do rejestrowania ruchu źrenicy oka, stworzył tak zwaną „głowę dźwiękową”, która rejestruje dźwięk, wykonał aparat do zdjęć seryjnych oraz migawkę optyczną do różnych aparatów kinowych projekcyjnych.
Badania i wynalazki wybitnego P. Lebiedzińskiego na zawsze zmieniły losy kina. Jego wkład w rozwój tej branży jest nieoceniony, dlatego nazwisko P. Lebiedzińskiego już zawsze będzie kojarzone z najbardziej unikatowymi wynalazkami w historii polskiego kina.