Pod koniec XIX wieku został skonstruowany pierwszy na świecie telefon. Na początku XX wieku wynalazek ten stał się popularny w Polsce, a konkretnie w Warszawie, donosi warsaw-future.eu. W tym artykule opowiemy więcej o działalności pierwszej centrali telefonicznej w stolicy Polski.
Pojawienie się
W 1877 roku w Królestwie Polskim pojawił się pierwszy telefon. Nastąpiło to rok po amerykańskim wynalazku tego urządzenia. Uważa się, że telefon został przywieziony do Polski z Niemiec. Wynalazek ten miał znaczący wpływ na życie kraju. Naukowcy postanowili na tym nie poprzestać, więc w tym samym roku podjęto pierwsze próby przesłania sygnału telefonicznego za pomocą telegrafu między Warszawą a Skierniewicami. Pojawienie się telefonu doprowadziło również do rozpoczęcia produkcji aparatów fotograficznych w Polsce. Rozpoczęła się budowa odrębnych linii telegraficznych.
W 1878 roku w Warszawie odbyła się prezentacja telefonu. Na spotkaniu poinformowano mieszkańców miasta czym jest ten wynalazek, do czego służy i jak z niego korzystać. W tym celu zademonstrowano rozmowę telefoniczną pomiędzy cukiernią w Ogrodzie Saskim a znajdującym się nieopodal zakładem optycznym. Z czasem takie spotkania stały się bardzo popularne wśród mieszkańców. Wkrótce w gazetach pojawiły się pierwsze ogłoszenia zachęcające do zakupu nowego urządzenia. Mieszkańcy zaczęli też podłączać się do sieci – początkowo przywilej ten otrzymało 600 numerów. Ogólnie rzecz biorąc, telefon był przedmiotem luksusowym, ponieważ kosztował tyle, co średnia roczna pensja pracownika.
Centrala telefoniczna
Z roku na rok coraz więcej warszawiaków pragnęło mieć własny telefon. Dlatego władze postanowiły wybudować centralę telefoniczną. Uroczyste otwarcie miało miejsce w 1904 roku. Zostały zainstalowane pierwsze sieci kablowe. Początkowo były one podwieszane, instalowane na dachach, a następnie wkopywane w ziemię. Na potrzeby centrali telefonicznej w Warszawie wybudowano również wieżowiec. Nosił on nazwę PAST. Nazwa ta pochodzi od Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej, która w 1922 roku przejęła majątek szwedzkiej spółki. Firma brała czynny udział w rozwoju telekomunikacji w stolicy Polski. Pierwszym dyrektorem technicznym polskiej centrali telekomunikacyjnej w latach 1905-1916 był Torsten Wingqvist, szwedzki konsul w Warszawie.
Ogólnie rzecz biorąc, polscy naukowcy również przyczynili się do rozwoju warszawskiego połączenia. Na przykład Julian Ochorowicz, docent psychologii i filozofii przyrody, a także fizyk i pisarz, również interesował się telefonami. W 1882 roku zaprojektował nowy system przenośników mikrofonowych, a kilka lat później system telefoniczny, który mógł odtwarzać głośną mowę.
W 1930 roku zostały uruchomione pierwsze automatyczne stacje telefoniczne w Polsce. W przededniu II wojny światowej sieć abonencka obejmowała 225 000 osób prywatnych i instytucji, w tym 77 000 abonentów z Warszawy. W XX wieku łączność komórkowa całkowicie zastąpiła tradycyjne linie telefoniczne.
Później w mieście zaczęły pojawiać się automaty telefoniczne. Na przykład w 1984 roku w Polsce było 23 000 automatów telefonicznych. Każdego roku wiele z nich było niszczonych lub po prostu znikało. Do automatów często ustawiały się bardzo długie kolejki, co utrudniało prowadzenie dłuższej lub nawet bardziej osobistej rozmowy. Kolejną wadą tego wynalazku było to, że czasami po prostu nie działały. Nie można było ani wpisać numer, ani wrzucić monet. Do lat 70-tych połączenia mogły być wykonywane tylko w obrębie miasta lub województwa. Wszystkie połączenia międzymiastowe i międzynarodowe musiały być wykonywane za pośrednictwem poczty. Tak więc pojawienie się telefonu całkowicie zmieniło życie mieszkańców Warszawy, a także wszystkich Polaków.
