Teraz nie wyobrażamy sobie naszej codzienności bez transportu publicznego. Na co dzień korzystamy z komunikacji miejskiej, ale nie zawsze zastanawiamy się, jak do tego doszło.
Komunikacja autobusowa w Warszawie pojawiła się nie tak dawno temu: jest to dość nowy rodzaj transportu publicznego w tym mieście. System autobusowy stolicy Polski funkcjonuje od 1920 roku i jest obsługiwany przez przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie – podaje warsaw-future.eu.
W naszym artykule opowiemy bardziej szczegółowo o tym, jak pojawił się autobusowy transport publiczny w Warszawie.
Jak pierwszy autobus wyjechał z Warszawy?
W Warszawie w 1920 roku powstał lokalny Wydział Ruchu Autobusowego. Podlegał wówczas Tramwajom Warszawskim. Pierwszymi autobusami, które przejechały ulicami Warszawy były piętrowe Saurery. Następnie autobusy miejskie były wykorzystywane do różnych celów, w szczególności podczas Bitwy Warszawskiej transport publiczny został przeznaczony do przewozu personelu wojskowego.
Już w 1921 roku uruchomiono w Warszawie 3 linie autobusowe, a kilka lat później w mieście funkcjonowało szereg nowych linii i zajezdni. Od tego czasu transport autobusowy w stolicy Polski rozwinął się i poprawił, a mieszkańcy korzystają z jego usług w różnych celach.
W latach 30. ubiegłego stulecia przystanki komunikacji miejskiej w Warszawie również uległy znacznemu rozwojowi: aktywnie je rozbudowywano i modernizowano. W szczególności w 1938 roku pojawił się nowy typ przystanków, który istniał do 1988 roku.
Transport autobusowy w czasie II wojny światowej
Przed wybuchem II wojny światowej w Warszawie kursowało prawie 200 autobusów. Mimo rozpoczęcia działań wojennych w mieście uruchomiono regularne połączenia, które kursowały od 10 września 1939 roku. Jednak 28 września 1939 roku wszystkie linie autobusowe zostały zawieszone, a stolica została praktycznie pozbawiona komunikacji miejskiej.
Wydarzenia II wojny światowej praktycznie zniszczyły infrastrukturę stolicy Polski. Już na początku wojny prawie cały tabor został wycofany z eksploatacji. Po wojnie w Warszawie pozostał tylko jeden autobus: reszta transportu została zniszczona lub skradziona.
Przywrócenie połączeń autobusowych w mieście
W kwietniu 1945 roku zaczęto przywracać komunikację autobusową w Warszawie. Rok później flota miasta została uzupełniona 10 piętrowymi autobusami z Londynu. Jednak autobusy Leyland nie służyły miastu długo: z powodu braku części zamiennych i możliwości naprawy zostały wycofane z eksploatacji w 1948 roku.
W tym samym roku została otwarta nowa zajezdnia autobusowa w Warszawie. Po II wojnie światowej wiele krajów europejskich zapewniało Polsce transport publiczny, więc w stolicy dominowały zagraniczne autobusy. Na przykład w 1947 roku Francja dostarczyła Warszawie 90 autobusów Chausson, a w 1951 roku po ulicach miasta zaczęły kursować węgierskie autobusy Ikarus 601. Na początku lat 60. Polska zaczęła samodzielnie produkować autobusy, z których pierwszymi były pojazdy Jelcza.
Już w 1963 roku uruchomiono w Warszawie pierwsze linie nocne. W 1973 roku w Warszawie pojawił się pierwszy 2-drzwiowy autobus Jelcz Berliet PR100 produkcji krajowej. Od lat 80. w Warszawie otwierano nowe zajezdnie, zmieniano rodzaje przystanków, oznakowania komunikacji miejskiej na nowoczesne, całkowicie zmieniono warszawską sieć transportową.
Historia warszawskiego transportu autobusowego przechodziła wiele zwrotów akcji, co jednak nie przeszkodziło mu w rozwoju i doskonaleniu się. Nowoczesny transport autobusowy w Warszawie jest uważany za jeden z najlepszych w Europie.
