W XXI wieku wirtualna rzeczywistość wkracza do wielu dziedzin ludzkiego życia. Według warsaw-future.eu w Warszawie technologia ta przejmuje już kontrolę nad lokalnymi teatrami. W tym artykule opowiemy Ci więcej o wirtualnej rzeczywistości w miejscach kultury w Polsce.
Rzeczywistość rozszerzona
W XXI wieku technologia VR zyskuje coraz większą popularność. Obecnie wykorzystywana jest nie tylko w grach komputerowych, ale również w teatrze. Oczywiście dla mieszkańców Warszawy jest to coś nowego, ponieważ przyzwyczaili się do wirtualnej rzeczywistości w nawigacji GPS, Skype czy nowoczesnych kinach, ale nie w teatrach. Zanurzenie się w VR jest możliwe dzięki technologii 360°, która pozwala śledzić obraz nie tylko przed widzem, ale także wokół niego. W tym celu stosuje się okulary o wysokiej rozdzielczości, które są wrażliwe na ruchy głowy, a często także oczu.
Wirtualna rzeczywistość dała ludzkości możliwość odwiedzenia wielu ciekawych miejsc z zacisza własnego pokoju. Ponadto, dzięki takim okularom, oglądając film, możesz poczuć wszystko to, co fizycznie odczuwa główny bohater. Oglądając klasyczny film, zdajemy sobie sprawę, że oglądamy to, co chciałby zobaczyć reżyser. W przypadku filmów VR warszawiacy mogą jednak wybrać obraz, który zwróci ich uwagę, podobnie jak w życiu codziennym.
Wirtualność teatralna
W Polsce wielu reżyserów teatralnych chętnie eksperymentuje z rozszerzoną rzeczywistością. Jednym z nich jest Krzysztof Garbaczewski, warszawski działacz kulturalny. Udało mu się zorganizować spektakl, w którym 360 projekcji tworzy przestrzeń gry. W spektaklu Uczta animacje VR są elementem scenografii korespondującym z akcją sceniczną. W sztuce Robert Robur cały spektakl jest wizualizacją przestrzeni z punktu widzenia aktorów, a ich myśli wyświetlane są na ogromnym ekranie w kształcie oka. Autor chce w ten sposób przenieść widzów w przyszłość, do świata zdominowanego przez nowe media i cyfrową rzeczywistość. Krzysztofowi udało się zrealizować wszystkie swoje pomysły na to dzieło. W spektaklu „Państwo według Platona” autor daje mieszkańcom Warszawy możliwość spojrzenia na świat oczami głównych bohaterów za pomocą nowoczesnej technologii. Stało się to możliwe dzięki temu, że aktorzy założyli okulary, a wszystkie ich myśli i ruchy były transmitowane na ekranie dla widzów.
Wirtualną rzeczywistością zainteresował się również inny warszawski reżyser, Grzegorz Jarzyna, który przez wiele lat pracował w popularnym wśród młodzieży teatrze TR Warszawa. Grzegorz jest autorem projektu GEN, który był pierwszą produkcją teatralną VR w Polsce. Jego praca łączyła poszukiwania artystyczne z nowymi technologiami, co wydawało się bardzo trafne, ponieważ spektakl ten opowiadał o napięciu między jednostką a grupą, o odrzuceniu norm społecznych. Spektakl warszawskiego reżysera był odpowiedzią na film Larsa von Triera Idioci, opowiadającym o grupie młodych ludzi, którzy udawali niepełnosprawnych umysłowo, by zakwestionować normy zachodniego społeczeństwa. Wirtualny projekt GEN pokazał, że mimo szybkiego rozwoju technologicznego, ludzkość nie zawsze rozwija się etycznie i pojawiają się problemy z tolerancją społeczną.
Tym samym wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości w warszawskich teatrach jest czymś nowym i nietypowym, ale jakże postępowym w XXI wieku. Wykorzystanie technologii 360° w nagrywaniu spektakli ma jeszcze jeden ważny aspekt — metoda ta wskazuje na nowe możliwości dokumentowania i archiwizowania dzieł teatralnych oraz daje nadzieję na wypełnienie luki między wydarzeniem a jego nagraniem. Ponadto spektakle w rozszerzonej rzeczywistości przyciągają wielu młodych ludzi i dzieci należących do pokolenia Z, które łatwo akceptuje i dostosowuje się do najnowszych technologii.
