Warszawę co roku odwiedzają tysiące turystów, co wcale nie powinno dziwić, ponieważ to miasto posiada niezwykle piękną architekturę, kościoły i świątynie oraz wiele interesujących zabytków, które warto odwiedzić. Więcej na stronie warsaw-future.
Kolumna Zygmunta III Wazy
Najstarszym świeckim zabytkiem Warszawy jest Kolumna Zygmunta III Wazy. Pomnik znajduje się na placu Zamkowym.
Pomnik powstał na wzór kolumny maryjnej, która znajduje się w Rzymie przed bazyliką Santa Maria Maggiore.
Kolumna została wykonana i zamontowana w latach 1643-1644. Pomnik był darem króla Władysława IV ku pamięci jego ojca.
Posąg przedstawia króla ubranego w rycerską zbroję, trzymającego w jednej ręce szablę, a drugą wspartego na krzyżu. Clemente Molli wymyślił pomnik, a giser Daniel Tym wcielił tę ideę w życie.
Początkowo filar kolumny był wykonany z miękkiej skały, później w latach 1885-1887 materiał ten zastąpiono granitem. Jednak podczas powstania warszawskiego w 1944 roku kolumna została obalona. Pomnik udało się odrestaurować w 1949 roku, tym razem filar kolumny również zrobiono z granitu. Uroczyste otwarcie Kolumny Zygmunta III Wazy odbyło się w lipcu 1949 roku.
Na kolumnie widnieje inskrypcja poświęcona królowi Zygmuntowi III. Zaznaczono na niej, że stał się pierwszym z królów, który nie poddawał się w wojnach i zwyciężał, podbił ziemie moskiewskie i zwrócił Smoleńsk.
Syrenka warszawska
Syrenka to jeden z symboli Warszawy. Wizerunek syreny zmieniał się w różnych stuleciach. Pierwotnie herb Starego Miasta przedstawiał mityczną istotę z nogami ptaka i ciałem smoka.
Od 1459 roku Syrenka miała już ogon ryby i ciało smoka. Mityczny stwór trzyma w jednej ręce okrągłą tarczę, a w drugiej krótki miecz. Od 1938 roku Syrenka jest tradycyjnie przedstawiana w herbie Warszawy na czerwonym tle.
Warto dodać, że w stolicy Polski znajdują się dwa pomniki syren. Jednym z nich jest dzieło rzeźbiarza Konstantego Hegla. Pomnik został wykonany z miękkiego stopu cynku i ustawiony na środku Rynku Starego Miasta. W latach 1928-2000 władze musiały często zmieniać lokalizację pomnika, gdyż często był atakowany przez wandali. W 2000 roku rzeźba wróciła na Rynek Starego Miasta. 8 lat później pomnik Syrenki został odlany z brązu, a oryginał trafił do muzeum.
W 1939 roku powstał kolejny pomnik Syrenki. Jego autorem była rzeźbiarka Ludwika Nitschowa. Pozowała do stworzenia rzeźby studentka-etnografka Krystyna Krahelska, która zginęła w powstaniu warszawskim w 1944 roku. Początkowo władze zamierzały ustawić rzeźbę na środku Wisły, później jednak pomnik ozdobił brzeg rzeki u wylotu ul. Tamki.
Pomnik Powstania Warszawskiego
Ważnym wydarzeniem na drodze Polski do niepodległości było powstanie warszawskie. Dla upamiętnienia tego kamienia milowego w historii wzniesiono pomnik.
Pomnik Powstania Warszawskiego znajduje się w południowej części placu Krasińskich. Pomnik został odsłonięty w 1989 roku, jego autorem jest Wincenty Kućma, a architektem Jacek Budyn.
Pomnik jest uznawany za najważniejszy zabytek powojennej Warszawy. Według wyników ankiet, w 2012 roku uznano za najpopularniejszą atrakcję wśród turystów zagranicznych.
Warto dodać, że powstanie warszawskie z 1944 roku było główną operacją zbrojną polskiego ruchu oporu Armii Krajowej przeciwko III Rzeszy. Jej głównym celem było wyzwolenie Warszawy.
Powstanie zbiegło się w czasie z natarciem Armii Czerwonej i co za tym szło – wycofaniem się wojsk niemieckich z miasta. Dowództwo radzieckie postanowiło zawiesić ofensywę, aby wojska niemieckie miały możliwość przegrupowania się i stłumienia powstania.
Powstanie warszawskie trwało 63 dni. Podczas jego tłumienia wojska niemieckie zniszczyły połowę zabudowy miasta. Powstanie warszawskie było największą operacją zbrojną europejskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej.
Pomnik Ofiar Wielkiego Głodu
W 2009 roku w Warszawie stanął pomnik upamiętniający ofiary Wielkiego Głodu 1932-1933 w Ukrainie. Pomnik znajduje się na cmentarzu Wolskim w pobliżu ukraińskiej nekropolii, gdzie ostatnie miejsce spoczynku znaleźli Kozacy, sierżanci i generałowie armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, a także ministrowie i dyplomaci Ukraińskiej Republiki Ludowej.
Znak pamiątkowy jest wykonany w formie krzyża kozackiego, na którym w brązie symbolicznie przedstawiono tragedię narodu ukraińskiego.
Na pomniku znajduje się napis w języku ukraińskim i polskim: „Pamięci Ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie 1932-1933”. Instalacja pomnika zakończyła tworzenie ukraińskiej nekropolii w Warszawie.
Autorami rzeźby byli Bohdan Boberski i Giennadij Jerszow. Na oficjalnej ceremonii odsłonięcia pomnika byli obecni prezydent Ukrainy Wiktor Juszczenko i prezydent Polski Lech Kaczyński. Pomnik poświęcił zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego metropolita Sawa.
Pomnik lojalistów
Pomnik wzniesiono w Warszawie na polecenie cara Mikołaja I. W ten sposób car chciał upamiętnić polskich dowódców wojskowych, którzy w czasie powstania listopadowego w 1830 roku odmówili wstąpienia w szeregi powstańców i złamania przysięgi złożonej rosyjskiemu carowi.
Pomnik został uroczyście odsłonięty 29 listopada 1841 roku na placu Saskim. Kilka lat później przeniesiono go na plac Zielony, ponieważ w poprzednim miejscu miała rozpocząć się budowa soboru św. Aleksandra Newskiego.
Polacy pomnika jednak nie przyjęli, uznając go za obrazę pamięci powstańców. Patriotyczni warszawiacy uważali powstańców, którzy zginęli w 1830 roku za bohaterów narodowych, a generałów, którzy zginęli z rąk powstańców, wręcz przeciwnie – za zdrajców. Z tego powodu pomnik był często atakowany przez wandali.
Według naocznych świadków Polacy rozwinęli nawet tradycję plucia na pomnik, miało to miejsce za każdym razem, gdy mieszczanie obok niego przechodzili.
Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Warszawy w czasie I wojny światowej, Polacy zdemontowali pomnik w kwietniu 1917 roku. Choć przez długi czas patriotom nie pozwolono zniszczyć pomnika, stało się to po abdykacji Mikołaja II.
Pomnik Bohaterów Getta
Pomnik upamiętniający bohaterów getta warszawskiego. Stanął w miejscu pierwszego starcia Żydów z wojskami niemiecko-faszystowskimi podczas powstania w getcie warszawskim w 1943 roku. Potyczka toczyła się między ulicami Karmelicką, Anielewicza, Lewartowskiego i Zamenhofa.
Koszary artylerii konnej znajdowały się w miejscu placu jeszcze przed początkiem okupacji. Jakiś czas przed wybuchem II wojny światowej na terenie koszar mieściło się więzienie. To ono zostało wykorzystane przez wojska niemiecko-faszystowskie do utworzenia getta w Warszawie.
Pomnik składa się z dwóch elementów. Pierwszy pomnik postawiono 16 kwietnia 1946 roku. Tabliczka w kształcie koła przedstawia gałązkę palmową, która jest symbolem męczeństwa. Wokół kompozycji znajduje się attyka z czerwonego kamienia, symbolizująca niewinnie przelaną krew.
W lipcu 1946 roku rozpoczęto prace nad drugim pomnikiem. Autorem rzeźby był Natan Rapaport. Należy dodać, że pomnik powstał w Paryżu. Oficjalne otwarcie nastąpiło 19 kwietnia 1948 roku, w 5. rocznicę powstania w getcie. Pieniądze na budowę pomnika przekazały organizacje żydowskie.
Kamienny równoległościan ma 11 metrów wysokości. Na pomniku odlano spiżowe postacie kobiet, mężczyzn i dzieci z bronią i granatami w dłoniach – na pamiątkę dzielnych powstańców.
Pomnik Fryderyka Chopina
Pomnik wybitnego polskiego kompozytora Fryderyka Chopina znajduje się w parku Łazienkowskim. Jest jedną z najpopularniejszych atrakcji w Warszawie.
Pomysł uwiecznienia postaci F. Chopina pojawił się już w 1876 roku, jednak ówczesna sytuacja polityczna nie pozwoliła na realizację idei. Dopiero w 1901 roku polska śpiewaczka operowa Adelajda Bolska uzyskała zgodę cara Mikołaja II na budowę pomnika.
Projekt pomnika był wielokrotnie odrzucany przez władze rosyjskie, które koniecznie domagały się jego zatwierdzenia, przez co montaż przeciągał się przez dziesięciolecia. W rzeczywistości do pracy nad pomnikiem wrócono w 1912 roku.
Rzeźbiarz Wacław Szymanowski wykonał z brązu 5-metrową figurę kompozytora siedzącego pod stylizowaną wierzbą. Pomnik został całkowicie ukończony w 1918 roku.
Jednak w czasie okupacji niemieckiej monument słynnego kompozytora został doszczętnie zniszczony. Po zakończeniu wojny udało się go jednak odrestaurować. Oficjalne otwarcie nastąpiło 11 maja 1958 roku.
Pomnik Tarasa Szewczenki
W Warszawie uhonorowano także wybitnego Kobzara narodu ukraińskiego. Pomnik został odsłonięty 13 marca 2002 roku na skwerze im. Tarasa Szewczenki. W odsłonięciu pomnika wzięli udział ministrowie spraw zagranicznych Ukrainy i Polski Anatolij Złenko i Włodzimierz Cimoszewicz.
Autorem monumentu jest ukraiński rzeźbiarz Anatolij Kuszcz. Środki na jego wykonanie przyznała Lwowska Obwodowa Administracja Państwowa i Rada Miejska Kijowa.
Trzeba dodać, że pomnik powstał za obopólną zgodą Ukrainy i Polski. W ten sposób w Warszawie pojawiła się rzeźba Wielkiego Kobzara, a w Kijowie pomnik Juliusza Słowackiego.
Rzeźba Juliusza Słowackiego została wykonana w Polsce i przewieziona do Kijowa. Pomnik miał stanąć w stolicy Ukrainy z okazji 200. rocznicy urodzin poety jeszcze w 2009 roku. Jednak udało się do tego doprowadzić dopiero 5 lat później i umieszczono go w pobliżu kościoła św. Mikołaja.
Pomnik Ławki Szkolnej
Przyciągający turystów oryginalny pomnik znajduje się w Warszawie przy ulicy wybrzeże Kościuszkowskie. Szkolne biurko i krzesło zostały wykonane z brązu.
Kompozycja przedstawia naturalnej wielkości ławkę szkolną, przy której dzieci uczyły się w I połowie XIX wieku. Rzeźba została zainstalowana w listopadzie 2010 roku, jej otwarcie poświęcone było 105. rocznicy powstania Związku Nauczycielstwa Polskiego.
W ceremonii otwarcia pomnika wzięli udział premier Polski Donald Tusk i prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz. Zgodnie z zamysłem autorów rzeźby, tablica ma przypominać turystom i mieszkańcom miasta o radosnych i beztroskich latach szkolnych, nauczycielach i niezapomnianych wydarzeniach z życia szkolnego.
Warto zaznaczyć, że ławka szkolna jest wierną kopią eksponatu muzealnego z 1905 roku, który znajduje się w Muzeum ZNP. Kopia biurka z lat przedwojennych została wykonana z niezwykłą dbałością o detale. W szczególności na biurku można zobaczyć zeszyty w linię, kilka książek przewiązanych paskiem, pióro do pisania, dość nieporęczne liczydło szkolne oraz kałamarz.
Na jednym z siedzeń widać serce, wydłubane niczym ręką pierwszoklasisty. Symbol miłości można znaleźć również w zeszycie leżącym na stole.
Pomnik Bohaterów Warszawy
Majestatyczny pomnik związany z bohaterską historią miasta znajduje się w centrum miasta na ulicy Nowy Przejazd.
Pomysł wzniesienia pomnika zrodził się w 1956 roku. Miał oddawać cześć bohaterom stolicy Polski, którzy walczyli z wojskami niemieckimi podczas II wojny światowej. Władze Warszawy ogłosiły konkurs na najlepszy projekt monumentu. Jednak nie udało się wyłonić zwycięzcy z powodu licznych sporów społecznych. W związku z tym konkurs był ogłaszany jeszcze kilka razy.
W końcu zwycięstwo w konkursie odniósł słynny polski rzeźbiarz Marian Konieczny, który kierował krakowską Akademią Sztuk Pięknych.
Pomnik powstał w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych. Rzeźba została zainaugurowana 22 lipca 1964 roku na placu Teatralnym w pobliżu Teatru Wielkiego.
W 1995 roku postanowiono przenieść rzeźbę. Pomnik stanął w parku przy trasie W-Z. W nowej lokalizacji bohaterską rzeźbę widać już z daleka.
Pomnik upamiętnia jeden z symboli Warszawy – Warszawską Nike. Mityczny stwór siedzi na piedestale, trzymając w prawej ręce miecz, a lewą mając uniesioną jako wezwanie do walki. Postać wydaje się przygotowywać do ataku.
W sumie rzeźba składa się z 56 części i jest dość masywna: waży 10 ton. Wysokość posągu wynosi 14 metrów. Na cokole pomnika widnieje napis w języku polskim: „Bohaterom Warszawy. 1939-1945″.
