Krakowskie Przedmieście uważane jest za jedną z najpopularniejszych dzielnic Warszawy, w której spacerują nie tylko mieszkańcy, ale także turyści przyjeżdżający do niezwykle pięknego miasta. Dalej na warsaw-future.
Pochodzenie nazwy Krakowskie Przedmieście
Historia dzielnicy sięga XIV wieku. Tak więc w 1454 roku niedaleko Bramy Krakowskiej, która prowadziła do Warszawy, zbudowano kościół Bernardynów. Od tego czasu obszar znajdujący się przed bramą otrzymał popularnie nazwę plac Bernardyńskiego.
Z czasem na placu Bernardyńskiego zaczęły pojawiać się drewniane domy i namioty handlowe, ulica stopniowo przebudowywana. Jednak wszystko zmieniło się w wielkim pożarze w 1575 roku. Ponieważ większość budynków była drewniana, prawie całkowicie spłonęły.
Po tym wydarzeniu władze miasta nakazały budowę na przedmieściach tylko kamiennych budynków. Ponadto okolicę wybrała miejscowa szlachta, która budowała tu okazałe posiadłości i pałace i często przyjmowała czcigodnych gości. W szczególności znajdowało się tu gospodarstwo i ziemie rodziny mazowieckich.
Zamożni kupcy mieli również własne działki, które znajdowały się głównie wzdłuż drogi. Od połowy XV wieku szlachta zaczęła aktywnie kupować ziemie mieszczan. W tym okresie zaczęły pojawiać się pałace – Kazimierzowskie, Koniecpolskie, Kazanowskie i inne.
Oprócz rezydencji szlacheckich budowano również klasztory. Wraz z innymi budynkami kulturalnymi kościoły i klasztory nadały miastu niepowtarzalny klimat i estetykę. Co ciekawe, Krakowskim Przedmieściem nie nazywano osobną ulicę, ale całą dzielnicę.
Rozwój Krakowskiego Przedmieścia w XVII i XIX wieku
Z każdym wiekiem Krakowskie Przedmieście aktywnie się rozwijało. Tak więc w XVII wieku od niego odchodziły tylko dwie małe ulice Rzeźnicza i Krótka ulica.
Na Krakowskim Przedmieściu ustawiono figurę Matki Bożej, a pod koniec XVII wieku na ulicach ułożono kostkę brukową. Umożliwiło to poruszanie się po ulicy karetom, a do 1855 roku przedmieścia zostały całkowicie zgazowane. W okolicy szybko zaczęły pojawiać się budynki, które stały się integralną częścią krajobrazu ulicy.
W XIX wieku w Warszawie szybko rozwijał się przemysł, co niewątpliwie wpłynęło również na krakowskie przedmieścia. Lokalni przedsiębiorcy gromadzili fortunę, w wyniku czego przy głównej ulicy Warszawy powstały nowe budynki, m.in. Hotel Europejski, Dom towarowy (pierwszy w Warszawie), Hotel Bristol, pawilony Uniwersytetu Warszawskiego i inne.
Ogólnie rzecz biorąc, to właśnie na Krakowskim Przedmieściu odbywały się wybitne dla Warszawy wydarzenia, takie jak wstąpienie na tron Jana III Sobieskiego, Powstanie Warszawskie, liczne demonstracje studenckie, pogrzeby wybitnych polskich postaci Józefa Piłsudskiego, Stefana Wyszyńskiego i innych.
Krakowskie Przedmieście w okresie okupacji niemieckiej
Wraz z wybuchem II wojny światowej we wrześniu 1939 roku wiele budynków, w tym zabytki architektury na Krakowskim Przedmieściu, zostało zniszczonych.
Podczas pobytu Warszawy pod okupacją niemiecką na jej przedmieściach często odbywały się dywersje skierowane przeciwko władzom. M.in. przez głośniki transmitowano przemówienia polskich działaczy, demonstracyjnie składano kwiaty Adamowi Mickiewiczowi i Mikołajowi Kopernikowi, partyzanci zdejmowali tablice z pomników i budynków w języku niemieckim.
Odbudowa historycznej zabudowy Krakowskiego Przedmieścia rozpoczęła się dopiero w 1948 roku. Udało się odbudować pałace, w których umieszczono instytucje państwowe – Ministerstwo Kultury, Polską Akademię Nauk, Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Odbudowano również zniszczone w czasie wojny pomniki Adama Mickiewicza, Mikołaja Kopernika i Józefa Poniatowskiego. Z czasem na Krakowskim Przedmieściu pojawiły się nowe pomniki Kardynała Wyszyńskiego i Bolesława Prusa.
Lata ciągłych remontów przekształciły Krakowskie Przedmieście w najpiękniejszą ulicę Warszawy.
Najciekawsze atrakcje Krakowskiego Przedmieścia
Ulica Krakowskiego Przedmieścia zaczyna się od Zamku Królewskiego i dociera do historycznego centrum Warszawy. Nie bez powodu nazywana jest najpiękniejszą ulicą stolicy Polski, ponieważ można tu zobaczyć prawie największą liczbę kościołów, historycznych pałaców i starożytnych domów.
Przedmieście bierze swój początek z Placu Zamkowego, gdzie w starożytności znajdowała się Brama Krakowska. Spacerując ulicą, można przede wszystkim zobaczyć akademicki Kościół św. Anny.
Jednym z najciekawszych budynków jest Kościół Świętego Krzyża, znajdujący się na Krakowskim Przedmieściu. Kiedyś w tym miejscu znajdowała się Kaplica Świętego Krzyża. Barokowy budynek powstał w latach 1679-1696.
Autorem projektu był królewski architekt Josef Bellotti. Świątynia będzie interesująca również dla koneserów sztuki, ponieważ w jej kolumnach pochowane są prochy wybitnego kompozytora Fryderyka Chopina i polskiego pisarza Władysława Reymonta.
Niestety w czasie II wojny światowej kościół Świętego Krzyża został całkowicie zniszczony. 6 września 1944 roku niemieccy okupanci wnieśli do świątyni zdetonowane miny samobieżne. W wyniku eksplozji zniszczono fasadę świątyni, sklepienia i ołtarze. Wybuch zniszczył również znane obrazy „Ukrzyżowanie” autorstwa Jerzego Siemiginowskiego i „Wieczerza Pańska” Franciszka Smuglewicza. Udało się odbudować Kościół dopiero w 1950 roku. W 2003 roku świątynia otrzymała status bazyliki mniejszej.
Modernizacja Krakowskiego Przedmieścia
Warto dodać, że w 1965 roku wszystkie obiekty architektoniczne znajdujące się na Krakowskim Przedmieściu zostały wpisane do rejestru zabytków. W 1994 roku cała ulica – tzw. Trakt Królewski, została uznana za zabytek historyczny.
W 2000 roku Krakowskie Przedmieście przeszło modernizację. W szczególności znacznie poszerzono chodniki i położono kostkę brukową z chińskiego granitu. Dlatego od tego czasu tylko autobusy i taksówki mogą poruszać się po ulicy.
Przy tym Krakowskie Przedmieście jest praktycznie jedynym zespołem architektonicznym w Europie, który udało się odbudować w najdrobniejszych szczegółach po niszczycielskich skutkach II wojny światowej. Z tego powodu zabytki architektoniczne zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Turyści przyjeżdżający do miasta nie zauważają różnicy między zabytkowymi budynkami, które nie zostały uszkodzone, a tymi, które zostały odrestaurowane dzięki staraniom architektów i konserwatorów.
