Na religijny wizerunek Polski składają się jej duchowe osiągnięcia na przestrzeni wielu wieków. Mieszkańcy Warszawy zawsze przywiązywali dużą wagę do religii, a odwiedzanie kościołów stało się dla nich rytuałem. Przed ważnymi bitwami i wojnami w historii narodu polskiego, wojskowi przychodzili do świętych miejsc, aby prosić o błogosławieństwo. Katedra polowa Wojska Polskiego Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, założona w XVI wieku, stała się takim miejscem dla mieszczan. Więcej na ten temat przeczytasz na warsaw-future.
Założenie i fakty z historii katedry
Pełna nazwa katedry brzmi Katedra polowa Wojska Polskiego Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Katedra została zbudowana w 1642 roku dzięki wsparciu finansowemu Władysława IV w celu odprawiania nabożeństw dla Zakonu PR. Wtedy budynek był małym drewnianym kościółkiem. W 1651 r. księża PR umieścili w nim relikwie męczenników sprowadzone z Rzymu przez zakon Ossolińskich. Jednak w 1956 r. los wystawił przyszłą katedrę na pierwszą próbę – spłonęła podczas bitwy ze Szwedami.
Po tych wydarzeniach trzeci król Polski, Jan Kazimierz, nakazał wybudować na miejscu spalonej świątyni nowy, murowany kościół. Architektem był Józef Fontana, a 17 lipca 1701 r. katedra została poświęcona Matce Boskiej Zwycięskiej oraz świętym Prymasowi i Felicjanowi.
W 1834 roku, kiedy Polska była jeszcze częścią imperium rosyjskiego, kościół został przekazany Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Polskie władze zwróciły katedrę katolikom dopiero w 1919 r., kiedy kraj uzyskał niepodległość, a następnie służył jako kościół garnizonowy dla polskich żołnierzy.
Architektura katedry i lata drugiej wojny światowej
W latach 1835-1837, gdy katedra stała się własnością duchowieństwa prawosławnego, usunięto barokowe elementy wnętrza, a wieże przykryto typowymi dla prawosławia kopułami. Zawieszono tam również dzwony odlane z polskich armat.
Później, gdy Polska odzyskała niepodległość, katedrze przywrócono elementy barokowe, a budynek przemianowano na Katedrę Polową Wojska Polskiego. Katedra została poświęcona Najświętszej Maryi Pannie.
Podczas II wojny światowej katedra została poważnie uszkodzona po raz drugi w swojej historii. Podczas okupacji hitlerowskiej budynek był własnością niemieckich katolików. Symbol katedry, figura Matki Boskiej, cudem ocalał. Została ona zasłonięta płaszczem hetmańskim 15 sierpnia 1996 r. przez biskupa warszawskiego Sławoja Głódzia. W katedrze znajduje się wiele wybitnych zabytków kultury z XVIII i XIX wieku. Wśród nich znajdują się dzieła wybitnego niemieckiego malarza Michaela Willmanna, który malował w stylu barokowym, a także stare organy XIX wieku.
W katedrze znajdują się również dwie kaplice, z których jedna poświęcona jest ofiarom zbrodni wojennych w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Kaplica Katyńska – Mauzoleum została zaprojektowana przez architektów Konrada Kuczę-Kuczyńskiego i Andrzeja Miklaszewskiego. Symbolicznym elementem kaplicy przypominającym o tragicznych wydarzeniach jest marmurowa ściana. Przedstawia ona Madonnę w aureoli wykonanej z guzików odpiętych od mundurów i płaszczy. Odzież wojskową znaleziono w masowych grobach w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Na bocznych ścianach wypisano nazwiska 15 000 poległych oficerów i policjantów.
